Podstawowe zasady astrologii tradycyjnej.

Astrologię można podzielić z grubsza na trzy działy: astrologię urodzeniową, porównawczą i prognostyczną. Astrologia urodzeniowa zajmuje się interpretacją horoskopów urodzeniowych i próbuje określić osobowość, zdolności, silne i słabe punkty osoby itp. na podstawie układu planet w czasie i miejscu urodzenia. Astrologia porównawcza porównuje horoskopy urodzeniowe różnych osób i stara się odpowiedzieć na pytania typu: czy tym osobom się będzie dobrze współpracować, jeśli są przeciwnych płci to czy stanowiliby dobrą parę małżeńską itp. Astrologia prognostyczna stara się przewidzieć przyszłość (a przynajmniej takie rzeczy jak okresy lepszej lub gorszej kondycji fizycznej itp.) na podstawie porównania horoskopu urodzeniowego z aktualnymi pozycjami planet - ale nie tylko (stosuje się np. tzw. dyrekcje, tj. symboliczne przesunięcia planet).

Astrologia urodzeniowa.

Wymagany jest czas urodzenia (tak dokładnie, jak się da; najlepiej z dokładnością co najmniej 5 min.) i współrzędne miejsca urodzenia. Na tej podstawie oblicza się Domy horoskopu jest to podział sfery niebieskiej nie w oparciu o znaki zodiaku, lecz bazujący na miejscu urodzenia i lokalnym czasie gwiazdowym. Dzieli się niebo (lub ekliptykę, w astrologii tradycyjnej wychodzi na to samo) na 12 sektorów: Sposób podziału na pozostałe domy nie jest ustalony - jest wiele metod, każdy astrolog musi sobie którąś wybrać (albo wymyślić własną). Gwoli ścisłości należy dodać, że nie we wszystkich podziałach Asc. jest wierzchołkiem I domu lub MC wierzchołkiem X domu (są też podziały na domy równe - po 30° - zaczynające się od Asc. lub MC), ale te niestandardowe podziały są bardzo mało popularne. Asc. i MC są uważane za jedne z najważniejszych punktów horoskopu. Na ogół sądzi się, że wierzchołek (czyli szczyt) domu jest równocześnie jego początkiem, lecz nie wszyscy się z tym zgadzają.

Jeśli już mamy pozycje planet i domów, to można przystąpić do interpretacji. Bada się położenie planet w znakach Zodiaku (podział ekliptyki na 12 sektorów po 30°, zaczynający się od punktu równonocy wiosennej; nazwy znaków wzięły się od gwiazdozbiorów które tam były ok. 2000 lat temu, obecnie zaś są przesunięte o ok. 30°) i w domach, aspekty między planetami (tu mianem planet określa się planety i tzw. Światła czyli Słońce i Księżyc) oraz planet do Asc., MC, Węzła Księżycowego i czasem innych punktów (np. tzw. Punktu Szczęścia) oraz różne inne zależności. Mianem aspektów określa się różnice długości ekliptycznych planet, szczególnie jeśli są w pobliżu wartości n*30° (a. wielkie) lub n/k * 30° (a. keplerowskie), gdzie n i k są całkowite.

Astrologia porównawcza.

Porównuje się dwa horoskopy. Bada się głównie zgodność znaków, w których są Słońce, Księżyc i Asc. oraz aspekty między planetami, Światłami, Asc. i MC.

Astrologia prognostyczna.

Bada się głównie aspekty planet w zadanej chwili do pozycji planet, Świateł, Asc. i MC w chwili i miejscu urodzenia oraz położenie planet w domach horoskopu urodzeniowego. Oprócz planet w danej chwili (tranzyty) niektórzy biorą pod uwagę planety horoskopu urodzeniowego przesunięte o kąt t*1° (gdzie t jest wiekiem wyrażonym w latach; są i tacy, którzy biorą inne kąty - są to tzw. dyrekcje) albo przesunięte według zasady 1 dzień po urodzeniu -> 1 rok po urodzeniu (progresje).

Jak widać, reguły astrologii są skomplikowane i bazują niemal wyłącznie na długościach ekliptycznych - prawdopodobnie jest to związane z tym, że planety i Światła zawsze przebywają w pobliżu ekliptyki (jedynie Pluton może się oddalać na 17°, pozostałe ciała znacznie mniej).

Powrót do strony z uwagami nt. astrologii.

Powrót do strony głównej.