Romana Kahl-Stachniewicz.







   Urodzona w Krakowie 10.02.1943 r. Po ukończeniu szkoły podstawowej oraz VII Liceum Ogólnokształcącego w Krakowie, ukończyła studia ekonomiczne na Akademii Ekonomicznej w Krakowie oraz studia podyplomowe z Organizacji i Zarządzania.

   W czasie zamordowania Stanisława Pyjasa, studenta Uniwersytetu Jagiellońskiego była pracownikiem administracyjnym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Głęboko poruszona tą śmiercią, późną jesienią 1977 r. przystąpiła do działań w Ruchu Obrony praw Człowieka i Obywatela (ROPCiO) i była jego aktywnym uczestnikiem. Na przełomie grudnia 1977 i i stycznia 1978 r. organizuje wraz z Józkiem Baranem akcję o przywrócenie do pracy na Akademii Ekonomicznej w Krakowie dr Edwarda Łukawera, usuniętego z uczelni na fali represji pomarcowych 1968 roku.
    Od kwietnia 1978 r. współredaguje i wydaje poza cenzurą miesięcznik "Opinia Krakowska". Bierze aktywny udział w obronie osób represjonowanych przez ówczesne władze. Działa na rzecz opublikowania w Dzienniku Ustaw ratyfikowanych przez PRL tekstów Międzynarodowych Paktów Praw Człowieka i Obywatela. Wraz z innymi uczestnikami ROPCiO podejmuje działania na rzecz odbudowy Kopca J. Piłsudskiego w Krakowie. Bierze udział w organizowaniu obchodów z okazji rocznic i świąt narodowych: 13 kwietnia, 3 maja, 17 września, 11 listopada. Bierze udział w kolejnych zjazdach ROPCiO w Warszawie, Łodzi, Gdańsku i Krakowie.
Do jej zadań należało m.in. gromadzenie i rozpowszechnianie informacji o represjach i prześladowaniach za przekonania, zbieranie materiałów do Opinii Krakowskiej, przepisywanie na maszynie egzemplarza redakcyjnego Opinii Krakowskiej, wykonywanie kopii na filmie, wywoływanie odbitek i przekazywanie do archiwum materiałów oraz kolportaż pism opozycyjnych. W jej mieszkaniu odbywały się spotkania uczestników ROPCiO.
W tym okresie współpracowała m.in. ze Studenckim Komitetem Solidarności(SKS) w Krakowie, z redakcją pisma opozycyjnego "Placówka", z Instytutem Katyńskim, z przedstawicielami Wolnych Związków Zawodowych.
Usuwanie z pracy na UJ było bezpośrednią przyczyną poronienia w styczniu 1979 roku.

    Jest członkiem założycielem KPN i od 1 września 1979 r. do kwietnia 1982 r.  jest członkiem Kierownictwa Akcji Bieżącej II-go (małopolskiego) obszaru KPN. Od września 1979 r. do maja 1980 przechodzi bardzo trudny okres ciąży, a mimo to jeszcze w kwietniu 1980 r.na miesiąc przed urodzeniem dziecka prowadzi manifestację katyńską w Krakowie. Zebrania kierownictwa krakowskiego obszaru KPN odbywały się, do urodzenia dziecka w maju 1980 r. w jej mieszkaniu. W latach 1979 - 80 Służba Bezpieczeństwa często organizuje inwigilację i zatrzymanie wszystkich wchodzących do jej domu.

   13 grudnia 1981 roku została internowana. W domu pozostawiła półtoraroczną córkę, 11 letniego syna oraz męża. Przebywała kolejno w Areszcie Śledczym przy ul. Mogilskiej w Krakowie, w Kieleckim Więzieniu na Piaskach, a następnie w Ośrodku dla Internowanych w Gołdapi. Zostaje zwolniona 21 marca 1982 roku na interwencję internowanych wraz z nią koleżanek, które zagroziły strajkiem głodowym. Po okresie internowania i po wykorzystaniu urlopu wychowawczego oraz bezpłatnego, wziętego w celu zajęcia się dziećmi, które bardzo ciężko przeżyły rozłąkę nie wróciła juz do pracy. Nie działa też już tak aktywnie w opozycji.
 
   Od kwietnia 1982 roku do września 1984 roku w związku z pobytem Leszka Moczulskeigo w więzieniu, jej kontakty z warszawskimi władzami KPN odbywały się głównie poprzez żonę Leszka Moczulskiego, panią Marię Moczulską.
Od września 1984 roku do grudnia 1991 roku prowadzi w swoim mieszkaniu krakowską ekspozyturę Biura Przewodniczącego KPN. W lutym 1985 roku bierze udział w proteście głodowym "Inicjatywa Przeciw Przemocy" w kościele parafialnym w Krakowie - Bieżanowie.

Odznaczona została w 1994 roku Złotą Odznaką za Zasługi dla KPN a w 2007 r. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.